Paulina Pfeiffer – szwedzka sopranistka, studiowała u wybitnej sopranistki dramatycznej Katariny Dalayman. Ukończyła studia w University College of Opera w Sztokholmie w grudniu 2008 r. Ukończyła także Kulturama / śpiew klasyczny i Operastudio 67. Debiutowała operowo w 2006 r. Jako Margaretha w Mefistofeles Boito w Södra Teatern w Sztokholmie. W sezonie 2010/11 zadebiutowała w Operze Królewskiej w Sztokholmie śpiewając Mimi w La Boheme i Adalgisa w Normie, którą śpiewała również w Théâtre du Châtelet 2009/10.
W grudniu 2011 r. Paulina miała zaszczyt śpiewać na ceremonii wręczenia Nagrody Nobla w Sztokholmie.
Paulina wróciła w następnym sezonie 2011/12 do Królewskiej Opery w Sztokholmie, śpiewając Mimi w La Boheme, a także po raz pierwszy Judith w Bluebeard’s Castle.
Pojawiła się również w produkcji Malmö Opera „Sopraner” (Sopranos), koncertując po południowej Szwecji.
W 2012 roku zaśpiewała swoją pierwszą Santuzzę w Cavalleria Rusticana w Ystad Teater i swoją pierwszą Amelię w Un ballo w mascherze w Folkoperan w Sztokholmie.
Wróciła do Royal Opera w Sztokholmie w styczniu 2013 roku, aby zaśpiewać Mimi w La Boheme pod batutą Lawrence’a Renesa.
W sezonie 2013/14 zaśpiewała Judith w „Zamku Bluebeard” w Bogocie, Sifare w koncertowej wersji „Mitridate, Re di ponto” Mozarta w Sztokholmie, Marie Kroyer w produkcji Ystadoperana o szwedzkim kompozytorze Hugo Alfvénie i powróciła do Théâtre du Châtelet na nową produkcję „Kwitnącego drzewa” Johna Adama.
Seasons 2015/17 zaangażował Adalgisę w Royal Palace w Sztokholmie, sopranistkę w „Amadeus” na Spira, Cecilio w „Lucio Silla” wraz z ReBaroque Orchestra w Pałacu Królewskim w Sztokholmie, Mimi w „La Boheme” G. Pucciniego w Opera Królewska, pani Naidoo w „Satyagraha” P. Glassa w Folkoperan i Carmen w „Carmen” G. Bizeta. Recitale z „Wesendonck lieder” R. Wagnera i „Sanger vid havet” G. Nystroem.
Sezon 2017/18 obejmie rolę tytułową w „Carmen” Bizeta, solistę sopranowego w „Messa di Requiem” Verdiego, „Requiem” Fauré, „Petite Messe Solennelle” Rossiniego i koncerty świąteczne w Kungliga Operan w Sztokholmie w grudniu.
Artystka otrzymała szereg stypendiów i nagród. W 207 r. nagrodę Jenny Lind, z wyróżnieniem za „ciepły i bogaty głos, szczere promieniowanie i oczywiste i inspirujące tworzenie muzyki”. Po nagraniu Jenny Lind odbyła się letnia trasa koncertowa w Szwecji i Stanach Zjednoczonych. Otrzymała także nagrodę Bernadotte Art Award. ; w 2008 r. otrzymała stypendium Fundacji Barbro Salén, a w 2010 r., stypendium Birgit Nilsson. Inne stypendia, które otrzymała, to Stypendium Bayreuth od Szwedzkiego Towarzystwa Wagnera, Stypendium Confidencen z Fundacji Anders Wall, Stypendium Muzyczne Alice Babs od Lion’s, Stypendium Gillis Bratt z Konstnärsringen, Stypendium Galöstiftelsen na studia za granicą.

Tenor, solista Opery i Filharmonii Podlaskiej. Absolwent Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu (klasa śpiewu solowego prof. B. Makala) oraz Masterstudium Universität Mozarteum w Salzburgu (klasa prof. E. Wilke). Stypendysta programu Erasmus w Hochschule für Musik w Dreźnie.
Obecnie kontynuuje edukację na studiach doktoranckich, na Wydziale Wokalnym wrocławskiej Akademii Muzycznej, w klasie prof. B. Makala.
Jest zdobywcą wielu prestiżowych nagród (m.in. Grand Prix w III Międzynarodowym Konkursie dla Młodych Śpiewaków w Kownie, Nagroda Specjalna w Konkursie Wokalnym im. J.E. i J. Reszków w Częstochowie, zdobywcą bursztynowej struny na I Festiwalu Włoskiej Muzyki Operowej we Włocławku „Belcanto per sempre”) oraz finalistą licznych konkursów (m.in. Międzynarodowego Konkursu Wokalnego Martinelli-Pertile Montagnana w Padwie czy Międzynarodowego Konkursu Wokalnego L’Orfeo di Claudio Monteverdi w Weronie).
Współpracował ze znakomitymi dyrygentami, koncertując w kraju i za granicą m.in. w Niemczech, Austrii, Holandii, Włoszech, Rumunii i Chinach. Na deskach Opery i Filharmonii Podlaskiej występuje w następujących produkcjach operowych i musicalowych: W. A. Mozart „Czarodziejski Flet” w reż. Jarka Marszewskiego, G. Verdi „Traviata”, S. Moniuszko „Straszny dwór”, Ch. Williamsa „Korczak”, J. Brocka „Skrzypek na dachu” w reż. Roberto Skolmowskiego. oraz musicalu „Upiór w Operze” A. L. Webbera w reżyserii Wojciecha Kępczyńskiego.

Urodził się w 1963 roku w Taganrodze w rodzinie muzyków. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w czwartym roku życia u swojego ojca, wybitnego pedagoga Michala Kuzniecowa. W 1981 roku rozpoczął studia solistyczne w klasie profesora B. Kotorowicza w Konserwatorium Kijowskim. W 1986 roku został laureatem Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w Polsce, a w 1987 roku – laureatem Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. N. Paganiniego w Genui (Włochy).

Od 1991 roku artysta mieszka i pracuje we Wrocławiu. W latach 2003/04 był pomysłodawcą i organizatorem Międzynarodowego Festiwalu im. N.Paganiniego oraz Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego „Młody Wirtuoz”. Jest założycielem i Dyrektorem Artystycznym Wrocławskiego Zespołu Solistów Ricordanza oraz Wrocławskiej Orkiestry Festiwalowej. Nagrał z tymi zespołami wiele płyt CD, w tym na zamówienie Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans w 2002r. ( rekonstrukcja koncertu N. Paganiniego we Wrocławiu z 1829 roku).

Na zamówienie Towarzystwa Muzycznego im. J. Zaidlera powstała płyta CD pt. „Musica Sacromontana”, która otrzymała w 2008 roku prestiżową nagrodę muzyczną „FRYDERYK”. Artysta stale koncertuje w Polsce i za granicą: w Niemczech, Norwegii, Francji, Hiszpanii, Belgii, Luksemburgu, Szwajcarii.

Jego „perfekcyjny i natchniony styl gry został doceniony przez najbardziej wymagającą publiczność”(Tagesspiegel).
Artysta od czasu swojego debiutu w 2004 roku w Filharmonii Berlińskiej regularnie występuje jako solista na tej prestiżowej scenie muzycznej. Wiktor Kuzniecow od 1991 roku prowadzi klasę skrzypiec w Akademii Muzycznej im. K.Lipińskiego we Wrocławiu. Od 2002 roku pełni funkcję wiceprezesa Wrocławskiego Towarzystwa Koncertowego. Od 2013 roku jest Prezesem Fundacji ESKM (Europejska Śieć Kultury Młodych), której głównym zadaniem jest promocja młodych utalentowanych artystów. Jest inicjatorem i współzałożycielem w roku 2018 Filharmonii Uniwersyteckiej we Wrocławiu, w której pełni funkcję dyrektora artystycznego.

Marcin Grabosz ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną we Wrocławiu w klasie fortepianu prof. Grzegorza Kurzyńskiego. Jest również absolwentem dyrygentury Akademii Muzycznej we Wrocławiu na Wydziale Kompozycji, Dyrygentury, Teorii Muzyki i Muzykoterapii w klasie prof. Mieczysława Gawrońskiego.

Jako pianista koncertował m.in. w Rosji, Austrii, Słowacji, Holandii i w Niemieczech. Dokonał wielu prawykonań utworów wrocławskich kompozytorów. Od lat głównie zajmuje się kameralistyką. Uczestniczy jako pianista – akompaniator w kursach na terenie całego kraju. W maju 2005 roku otrzymał nagrodę specjalną dla najlepszego akompaniatora na Konkursie Muzyki XX Wieku w Warszawie. Jest pianistą grającym przede wszystkim muzykę klasyczną, ale współpracuje również z PWST we Wrocławiu, gdzie aranżuje i wykonuje szeroki zakres kompozycji związanych z piosenką aktorską. Od 2008 roku jest dyrygentem Orkiestry Symfonicznej OSM I i II stopnia im. K. Szymanowskiego we Wrocławiu. W 2009 roku ukazała się płyta wytwórni CD Accord nagrana przez Marcina Grabosza i Agatę Zubel. Na płycie znajdują się cykle pieśni Aarona Coplanda, Albana Berga i Pawła Szymańskiego oraz „Vers la flamme” Aleksandra Skriabina na fortepian solo.

Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Uniwersyteckiej powstała w 2019 roku, jako większa formacja Wrocławskiego Zespołu Solistów „Ricordanza” działającego od 2000 roku. Dyrektorem artystycznym Orkiestry jest znakomity skrzypek i pedagog Wiktor Kuzniecow (laureat dwóch międzynarodowych konkursów skrzypcowych – im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu oraz im. Nicolo Paganiniego w Genui). Prowadzeni przez niego od wielu lat artyści (młodzi, utalentowani, grający na wysokiej klasy instrumentach smyczkowych z XVIII i XIX wieku) byli tego zespołu zalążkiem.

Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Uniwersyteckiej kontynuuje i rozwija muzyczną tradycję Zespołu Solistów. W swym stylu muzykowania godzi w sobie dwa typy gry: grę solo i grę zespołową. Z jednej strony każdy muzyk tej orkiestry posiada kompetencje solistyczne i doświadczenie estradowe zbierane podczas kompleksowej edukacji. Z drugiej strony muzycy – nie rezygnując z własnej indywidualności i walorów swej gry – wspólnie tworzą monolit przekładający się na jakość brzmienia i kulturę wykonawczą grupy.

Kształt i wielkość Zespołu Solistów „Ricordanza” zmieniał się – w zależności od wykonywanych dzieł oraz warunków przestrzennych sali koncertowej – od kilku do kilkudziesięciu osób. Corocznie, na potrzeby Festiwalu Muzyki Wiedeńskiej tworzona była Wrocławska Orkiestra Festiwalowa pod batutą prof. Jana Ślęka. Rozwój tej idei oraz poszerzająca się działalność Filharmonii Uniwersyteckiej spowodowały usankcjonowanie stale działającej Orkiestry Symfonicznej.

Wśród wykonawców współpracujących z zespołem można wymienić muzyków tej miary, co Ida Haendel, Caroline-Haffner-Murat, Natalia-Gutman, Grigori Żyslin, Josef Lendvay, Janusz Olejniczak, Ilia Gringolz, Wiesław Ochman, Leszek Możdżer, Lars Danielsson.

Zespół koncertował w wielu krajach Europy (m. in. w Norwegii, Francji, Hiszpanii, Szwajcarii, Niemczech), brał udział w wielu festiwalach, pojawiał się w słynnych salach koncertowych.

Z nagrań płytowych „Ricordanzy” na szczególną uwagę zasługują: płyta z dziełami Albinoniego i Vivaldiego wydana z okazji 300-lecia Uniwersytetu Wrocławskiego (2002), rekonstrukcja koncertu danego przez Niccolo Paganiniego w roku 1829 w Uniwersytecie Wrocławskim (2003, dyr. Stefan Bevier), płyta z muzyką Józefa Zeidlera (2007, uhonorowana nagrodą „Fryderyk”) oraz wybór słynnych uwertur operetki wiedeńskiej (2007, dyr. Jan Ślęk).