Studiował w klasie wiolonczeli Kazimierza Michalika w Akademii Muzycznej w Warszawie (dyplom 1989). Następnie studiował u Tobiasa Kühne na rocznych studiach podyplomowych w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst w Wiedniu[1]. Doskonalił się na kursach mistrzowskich w Weimarze, Łańcucie i w Warszawie u Miloša Sadlo, Daniela Szafrana i Romana Jabłońskiego. Pracował pod kierunkiem Krzysztofa Jakowicza pogłębiając swą wiedzę o kameralistyce. Występował z Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Orkiestrą Filharmonii Narodowej, Polską Orkiestrą Kameralną, Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia „Amadeus”, Polską Orkiestrą Radiową, Sinfoniettą Cracovią, orkiestrą kameralną Concerto Avenna oraz niemal ze wszystkimi orkiestrami filharmonicznymi w Polsce, pod batutą takich dyrygentów, jak Agnieszka Duczmal, Mirosław Jacek Błaszczyk, Łukasz Borowicz, Tomasz Bugaj, Henryk Czyż, Philippe Entremont, José Maria Florêncio Junior, Czesław Grabowski, Jerzy Kosek, Jerzy Maksymiuk, Wojciech Michniewski, Marcin Nałęcz-Niesiołowski, Krzysztof Penderecki, Marek Pijarowski, Paweł Przytocki, Zygmunt Rychert, Jerzy Salwarowski, Tadeusz Strugała, Jerzy Swoboda, Tadeusz Wojciechowski i Sławek A. Wróblewski. Współpracuje z Krzysztofem Jakowiczem oraz Kwartetem Wilanów i Kwartetem Śląskim, Royal String Quartet, Kwartetem Prima Vista. Jest wraz pianistą Krzysztofem Jabłońskim współzałożycielem duetu Chopin Duo. W 1993 wykonywał koncert wiolonczelowy Witolda Lutosławskiego w obecności kompozytora pod dyrekcją Mirosława Jacka Błaszczyka. W 2005 roku wystąpił w polskim prawykonaniu II Koncertu wiolonczelowego Piotra Mossa na Festiwalu Prawykonań wraz z Naro­dową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia. Koncertował w Finlandii, Szwajcarii, Niemczech, Czechach, Austrii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, na Ukrainie i Białorusi, w Kuwejcie i Izraelu oraz Kanadzie i Japonii. Tomasz Strahl prowadzi kursy mistrzowskie w Polsce, Holandii, Finlandii, Niemczech i Japonii. Od 2001 ma tytuł profesora. Prowadzi klasę wiolonczeli w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Był prodziekanem, a w 2012 został wybrany na dziekana Wydziału Instrumentalnego na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina na czteroletnią kadencję. Dokonał wielu nagrań dla Polskiego Radia, CBC Radio w Kanadzie i Telewizji Polskiej. Jego dyskografia liczy szereg płyt z muzyką solową i kameralną nagrywaną dla wielu wytwórni w kraju i za granicą. artystów.

Viktor Kuznetsov – Urodził się w 1963 roku w Taganrodze w rodzinie muzyków. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w czwartym roku życia u swojego ojca, wybitnego pedagoga Michala Kuzniecowa. W 1981 roku rozpoczął studia solistyczne w klasie profesora B. Kotorowicza w Konserwatorium Kijowskim. W 1986 roku został laureatem Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w Polsce, a w 1987 roku – laureatem Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. N. Paganiniego w Genui (Włochy). Od 1991 roku artysta mieszka i pracuje we Wrocławiu. W latach 2003/04 był pomysłodawcą i organizatorem Międzynarodowego Festiwalu im. N.Paganiniego oraz Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego „Młody Wirtuoz”. Jest założycielem i Dyrektorem Artystycznym Wrocławskiego Zespołu Solistów Ricordanza oraz Wrocławskiej Orkiestry Festiwalowej. Nagrał z tymi zespołami wiele płyt CD, w tym na zamówienie Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans w 2002r. ( rekonstrukcja koncertu N. Paganiniego we Wrocławiu z 1829 roku). Na zamówienie Towarzystwa Muzycznego im. J. Zaidlera powstała płyta CD pt. „Musica Sacromontana”, która otrzymała w 2008 roku prestiżową nagrodę muzyczną „FRYDERYK”. Artysta stale koncertuje w Polsce i za granicą: w Niemczech, Norwegii, Francji, Hiszpanii, Belgii, Luksemburgu, Szwajcarii. Jego „perfekcyjny i natchniony styl gry został doceniony przez najbardziej wymagającą publiczność”(Tagesspiegel). Artysta od czasu swojego debiutu w 2004 roku w Filharmonii Berlińskiej regularnie występuje jako solista na tej prestiżowej scenie muzycznej. Wiktor Kuzniecow od 1991 roku prowadzi klasę skrzypiec w Akademii Muzycznej im. K.Lipińskiego we Wrocławiu. Od 2002 roku pełni funkcję wiceprezesa Wrocławskiego Towarzystwa Koncertowego. Od 2013 roku jest Prezesem Fundacji ESKM (Europejska Śieć Kultury Młodych), której głównym zadaniem jest promocja młodych utalentowanych artystów.

Wrocławski Zespół Solistów „Ricordanza” powstał we Wrocławiu w roku 2000. Stworzył go znakomity skrzypek i pedagog Wiktor Kuzniecow. Wykształceni przez niego skrzypkowie, (młodzi, utalentowani, grający na wysokiej klasy instrumentach z XVIII i XIX wieku) byli tego zespołu zaczynem. W swym stylu muzykowania „Ricordanza” godzi w sobie dwa typy gry: grę solo i grę zespołową. Z jednej strony każdy muzyk tej kameralnej orkiestry posiada kompetencje solistyczne i często realizuje partie solowe w wykonywanych na estradzie czy nagrywanych dziełach koncertowych. Z drugiej strony muzycy – nie rezygnując z własnej indywidualności i walorów swej gry – wspólnie tworzą tę wartość, jaką jest specyficzne brzmienie „Ricordanzy” i styl i jej interpretacji. Kształt i wielkość zespołu zmienia się – w zależności od wykonywanych dzieł oraz warunków przestrzennych sali koncertowej. Raz więc „Ricordanza” pojawia się na estradzie jako formacja kilkuosobowa, raz jako mała orkiestra kameralna, a kiedy indziej znów – wykonując dzieła symfoniczne – jako czterdziestoosobowa orkiestra. Zespół jest wykonawcą muzyki włoskiego i niemieckiego baroku (koncertów A. Vivaldiego, T. Albinoniego, A. Corellego, J. S. Bacha), klasycyzmu i romantyzmu, a także dzieł współczesnych oraz muzyki popularnej i jazzu. Cenny element programów „Ricordanzy” stanowią działa nieznane, wydobyte z zapomnienia, a także dzieła po raz pierwszy wykonane. Wśród wykonawców współpracujących z zespołem można wymienić muzyków tej miary co Ida Haendel, Caroline-Haffner-Murat, Natalia-Gutman, Grigori Żyslin, Janusz Olejniczak, Ilia Gringolz, Wiesław Ochman, Leszek Możdżer, Lars Danielsson, Tomasz Strahl, Ilia Grubert. Zespół koncertował w wielu krajach Europy (m. in. w Norwegii, Francji, Hiszpanii, Szwajcarii, Niemczech), brał udział w wielu festiwalach, pojawiał się w słynnych salach koncertowych. Jako jedyna z polskich orkiestr regularnie występuje w Filharmonii Berlińskiej jako Berlińska Orkiestra Barokowa i Berlińska Orkiestra Festiwalowa. Z nagrań płytowych „Ricordanzy” na szczególną uwagę zasługują: płyta z dziełami Albinoniego i Vivaldiego wydana z okazji 300-lecia Uniwersytetu Wrocławskiego (2002), rekonstrukcja koncertu danego przez Niccolò Paganiniego w roku 1829 w Uniwersytecie Wrocławskim (2003, dyr. Stefan Bevier), płyta z muzyką Józefa Zeidlera (2007, uhonorowana nagrodą „Fryderyk”) oraz wybór słynnych uwertur operetki wiedeńskiej (2007, dyr. Jan Ślęk). Patronem „Ricordanzy” jest Rektor Uniwersytetu Wrocławskiego, a jej zapleczem instytucjonalnym – Wrocławskie Towarzystwo Koncertowe.